సీరియల్ కథ: **"అతడిలో ఆమే"**

 సీరియల్ కథ: **"అతడిలో ఆమే"**

### భాగం 1: *వేసిన వేషం కాదు, వేసిన బాధే గొప్పది*

హైదరాబాద్ నగర శివారులో ఉన్న ఓ చిన్న కాలనీలో జీవిస్తున్నాడు **ప్రసాద్**. ఆతని వయసు 25. ఉదయం 9 నుండి సాయంత్రం 6 వరకు ఐటీ ఉద్యోగి. కానీ ప్రతి శనివారం, ఆదివారం అతను పూర్తిగా వేరే మనిషిగా మారిపోతాడు — **నాటకాల్లో నటుడు**.

ఆ రోజు శనివారం.

ప్రసాద్ తనకు అత్యంత ప్రీతిపాత్రమైన డైలాగ్ ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నాడు:

> *"ఆ రాముని ప్రేమకోసం నేనింకా బ్రతికేను..."*

అతను ఈ డైలాగ్‌ను ఒకదాన్ని మించినలా చెప్పుకుంటూ ఉంటాడు. ఎందుకంటే ఇది **సీత పాత్ర**. ఆ నాటక సమితిలో మహిళల సంఖ్య తక్కువ. డైరెక్టర్ “ప్రసాద్, నువ్వే సీతగా చేయాలి. నీ ఫేషియల్ ఎక్స్‌ప్రెషన్స్ చాలా పవర్ఫుల్" అంటాడు.

అతను తొలుత ఖంగారు పడతాడు. "అబ్బాయి అయ్యి, అమ్మాయి వేషం వేసుకుంటే నాకేంటి?" అని అనుకుంటాడు. కానీ ఆపై తనలోని కళాకారుడికి ఓ మాట చెప్తాడు:

> *“వేషం వేసేది కళ కోసం... పరువుకు కాదు.”*

అతను తొలిసారి చీర కట్టుకుంటాడు. అద్దంలో తనని తాను చూస్తాడు — చాలా ఇబ్బందిగా అనిపిస్తుంది. కాని డైలాగ్ చెప్పేటప్పుడు తన మాటలూ, హావభావాలూ చీరతో కలిసి మరింత శక్తివంతంగా అనిపిస్తాయి.

ఆ నాటకానికి ప్రాక్టీస్ మొదలవుతుంది.

కాని ఇంతలో...

**అతని చిన్న తమ్ముడు శివ**, తట్టకుండా గదిలోకి వచ్చేస్తాడు. అక్క‌డ చూస్తాడు... అతను చీరలో నడుస్తున్నాడు. ఆశ్చర్యంతో అడుగుతాడు:

> *"అన్నా... నువ్వు ఇలా ఎందుకు ఉన్నావ్?"*

ప్రసాద్ తొలుత షాక్ అవుతాడు. కానీ వెంటనే నవ్వుతూ చెబుతాడు:

> *"ఇది వేషం శివా... కానీ నాది కాదు. కానీ నాటకానికి నాది కావాలి."*

శివ నవ్వుతూ వెళ్లిపోతాడు. కాని ఈ సంఘటన తండ్రికి చెబుతాడు...

---

### భాగం 2: *సంగతులు మారే సమయం*

ఆ రాత్రి తండ్రి, **రామకృష్ణయ్య** వంటగదిలో తలకిందులయ్యాడు. అతను కోపంగా ప్రసాద్ గదిలోకి వచ్చి, దద్దమ్మగా అడిగాడు:

> *"నువ్వు మగవాడివే కదా? ఆ వేషాలు ఎందుకు వేసుకుంటావ్?"*

ప్రసాద్ నిశ్చలంగా నిలబడ్డాడు. అతని హృదయం గుబుగుబులాడినా, ముఖం ప్రశాంతంగా ఉంది:

> *"నాన్నా, ఇది కళ. మీరే చిన్నప్పుడు చెప్తేరు కదా, కృష్ణుడు కూడా ఆడవేషం వేసేవాడని."*

తండ్రికి వెంటనే సమాధానం రాలేదు. కానీ అతని కోపం తగ్గలేదు.

ఈ వార్త కాలనీలో చెరుపుగా పాకింది. కొంతమంది నవ్వారు, కొంతమంది తక్కువగా చూసారు.

కానీ మిత్రులు, నటన బృందం మాత్రం పూర్తిగా ప్రోత్సహించింది. ముఖ్యంగా అతని స్నేహితురాలు **రేఖా**:

> *"ప్రసాద్, నీలోని ఆ పాత్రను నేనెప్పుడో చూశాను. నువ్వు ఆవిష్కరించడమే ఆలస్యం."*

ప్రసాద్ ఇంకా తీవ్రంగా ప్రాక్టీస్ చేస్తూనే ఉన్నాడు. ఒక్కసారిగా తన పాత్రలో అతను అంతగా లీనమయ్యాడు...

> అతడు కాదు, ఇప్పుడు ఆమే మాట్లాడుతోంది...

---

### భాగం 3: *పర్ఫార్మెన్స్ వెనుక ఉన్న అసలు వ్యక్తిత్వం*

నాటక ప్రదర్శన రోజు వచ్చింది. హాలులో క్రికెట్ మైదానానికి సమానమైన జనాభా. అందరూ చూస్తున్నారు.

ప్రసాద్, చీరలో, ఆభరణాలతో, మృదువైన అడుగులతో స్టేజ్‌పైకి వచ్చాడు.

అతని డైలాగ్ నిదానంగా, కానీ తేలికగా గుండెలను తాకుతూ వినిపించింది:

> *"ఒక సీత కోసం రాముడొచ్చాడు. కానీ ఈ రోజుల్లో నా కోసం ఎవ్వరూ లేరు..."*

ప్రేక్షకులలో నిశ్శబ్దం.

అంతే...

నాటకం తర్వాత ప్రశంసల వర్షం. మీడియాలో "ఆడవేషంలో మగవాడి నటన" అంటూ ప్రశంసలు.

కానీ...

తండ్రి మాత్రం నిశ్శబ్దంగా ఇంటికి తిరిగాడు.

తరువాత రాత్రి, తండ్రి వచ్చి, ఒక పాత ఫొటో చూపించాడు — పటాస్ వేసిన సమయంలో అతని చిన్నతనంలో అమ్మ చీర కట్టించి పూజ చేసిన ఫొటో.

> *"నీవు అప్పుడే వేషధారుడివి. కానీ నా అర్థం ఇప్పుడు అయ్యింది. నీవు వేషం వేసావు. కానీ వెనుక ఉన్నది నీ హృదయమే."*

ప్రసాద్ కళ్లలో నీరు.

---

### భాగం 4: *అతడిలో ఆమే — అసలు అర్థం*

కాలం మారింది.

ప్రసాద్ ఇప్పుడు స్టేజ్ నాటకాలకు మాత్రమే కాదు, ఫిల్మ్ స్కూల్స్‌లో గెస్ట్ లెక్చరర్ కూడా. ఇతని నాటకం "అతడిలో ఆమే" ఇప్పుడు రాష్ట్ర స్థాయిలో ప్రదర్శించబడుతోంది.

అతని తండ్రే ఇప్పుడు అతని మొదటి ఫ్యాన్. ప్రతి ప్రదర్శనకు వస్తాడు.

**రేఖా**తో అతను స్నేహం కాస్త ప్రేమగా మారుతుంది. కానీ ప్రసాద్ అంటాడు:

> *"నాకు ప్రేమ కంటే ఎక్కువగా, నా స్వభావాన్ని అంగీకరించే జీవితం కావాలి."*

ఆమె నవ్వుతుంది:

> *"నిన్ను ప్రేమించడం అంటే, నీ అంతు తెలుసుకోవడమే ప్రసాద్."*

---

### ముగింపు:

**"అతడిలో ఆమే"** ఒక నటన మాత్రమే కాదు. అది ఒక వ్యక్తిత్వ ప్రయాణం.

ఒక మగవాడు తనలో ఉన్న ఆడ భావాలను దాచకుండా, కళ ద్వారా వ్యక్తీకరించడం.

కుటుంబం, సమాజం, ప్రేమ అన్నింటిని ఎదుర్కొంటూ, స్వతంత్రంగా నిలబడడం.

ఈ కథలో వేషం వేసినవాడు కళాకారుడు మాత్రమే కాదు... ఒక సత్యం ముఖంగా నిలిచిన మనిషి.

**మగవాడిగా పుట్టినా... హృదయం మాత్రం ఆమేదిగా నిండినప్పుడు... అతడిలో ఆమే ఉంటుంది.**